Moja Babcia zawsze twierdziła, że nie rozumie tej całej amerykanizacji życia. Hot dog był dla niej bułką z parówką, hamburger - kotletem mielonym z sałatką zagryzanym pieczywkiem.
Jako wielka przeciwniczka nowych trendów stwierdziła kiedyś, że „Polacy nie gęsi i mogą mieć swój własny poncz”. Mało w tym stanowczości, gdyż dodając colę ciężko być przeciwnikiem amerykanizacji. Jednakże ulepszany wielokrotnie przepis ponczu stał się w krótkim czasie hitem rodzinnych spotkań i świąt. Mocniejszy niż popijane przez ciotki winko i słabszy od preferowanej przez wujków gorzałki, zrobił prawdziwą furorę. Banalny w przyrządzeniu, a jednocześnie oryginalny w smaku zagościł na stałe w rodzinnej karafce. Nie mogło go zabraknąć na żadnym spotkaniu, zarówno przy świątecznym stole, jak i przy kameralnym brydżu.
Przez lata powstawało wiele koncepcji na temat składników tego „wyrafinowanego” trunku, a że, jak to mówią, nie ma człowieka którego nie da się złamać, metodą próśb i gróźb nakłoniliśmy Babcię do przekazania swojej sekretnej wiedzy młodszemu pokoleniu. Zrobiła to, jak sama określiła, dla dobra "późnego wnuka".
Dzięki temu, Kochani, teraz ja mogę przekazać ją Wam. Korzystajcie z niej mądrze, rozsądnie i stosownie do zdolności regeneracyjnych Waszej wątroby.
Pamiętajcie również o starej zasadzie grzecznej, kulturalnej zabawy BEZ alkoholu.
Przepis podstawowy, proporcje można mnożyć, wedle zapotrzebowania:
*0,7 litra wódki czystej
*1,0 litr Vermuthu białego wytrawnego
*1,0 litr soku z czarnych porzeczek
*1,5 litra Coca-coli
*sok z dwóch cytryn
*cytryna w plasterkach
*kostki lodu
Wszystko ładnie wymieszać, podawać w szeroko pojętym „szkle”.
Cena litra powyższego trunku nie powinna przekroczyć 11PLN.
Propozycja podania.
Zdrówko!
